من با حسن نصرالله هم نگرم!!!

همی خفتن و خاست با جفت مار      چگونه توان بود ای شهریار

(فردوسی)

من با عرب هرگز مشگلى نداشته و ندارم و حتى معتقدم آنها كه دارند، يا متعصب اند و يا آموزش كافى ندارند؛ با اين تذكر مختصر، مى پردازم به گفتار رهبر شيعيان لبنان، حضرت حسن نصرالله، من با بيشتر سخنان ايشان كه در مورد ايران و ايرانى بيان كرده است هم خوانى دارم :

·       آيا هر ساله سد ها هزار ايرانى براى زيارت به عربستان نميروند، و سد ها ميليون دلار پول بى زبان خود را به اعراب ارمغان نمى كنند؟

·       آيا هر ساله سد ها هزار ايرانى به زيارتگاه هاى مستقر در عراق و سوريه سفر و ارقام هنگفت هزينه نمى كنند كه به مزار عرب زادگانى روند كه تاريخ ايران به جز خون و خون ريزى و تجاوز و چپاول از آنان يادگارى ديگر ندارد؟

·       آيا همين ما پارسيان نيستيم كه با افتخار اسامى كج و معوج عربى را بر فرزندانمان ميگذاريم؟

·       آيا اگر تلاش ها و پايمردى ابر مرد تاريخ ادب پارسى، حكيم طوس نبود، ماهم  امروز بسان تمامى كشور هاى اشغالى اعراب و از جمله مصر زبان باستانى خود را از دست نداده بوديم و امروز به زبان عربى گفتگو نمى كرديم؟

·       آيا ١٤٠٠ سال بعد از مرگ عربى به نام حسين، هر ساله دشنه بر فرق و گِل بر سر و زنجير بر پشت نمى كوبيم؟

·       آيا در سفره تنها جشن باستانى ايران زمين كه هنوز پا بر جاست و سالش از ٢٥٠٠ بيش، به جاى شاه نامه، از كُتب عربى استفاده نمى كنيم؟

·       آيا اين ما ايرانيان نيستيم كه در مراسمى وحشى و عربى ساليانه ميليون ها گوسفند را براى خرسندى خدا قربانى كرده و اين خرافه را به نا حق پاسبانى و پاسدارى مى كنيم؟

·       آيا اين ما ملت پُر افتخار ايران زمين نيستيم كه يك عرب را در خراسان پرستش مى كنيم و از مرده اى كه حتى توانایی نجات خويش را از سم درون خوراکش نداشت، تقاضاى شفا و معجزه ميكنيم؟

·       آيا دُخترانِ توران دُخت و ايران دُخت، با افتخارى بيمانند كتاب اعراب را بر سر نمى گيرند و در بالماسكه هايي به نام سفره حضرت فلان و بهمان شركت نمى كنند، تا آنان كه جان خويش را توان نجات نداشتند، شايد گوشه چشمى بر اينان كرده و دعاى آنان را مستجاب كنند؟

·       آيا ما ايرانيان، ما فرهنگ باختگانِ خرد ستيزِ عقل از كف رفته، روزى از اين خواب غفلت بر خواهيم خاست و به ژرفاى اين فاجعه و به عمقِ شومِ اين زخمِ چركين پى خواهيم برد؟

·       آيا هرگز تاريخ مُدون  سرزمينمان را خوانده ايم؟

·       آيا نمى دانيم كه خود را سيد و سيده خطاب كردن، نشانه دو چيز است : يكى پذيرش برترى عرب بر ايرانى است و ديگرى رضايت خاطر ما از اينكه  فرزندان نا خلف و حرام زاده و محصول تجاوز آنان بر نياكانمانيم؟

·       آيا ما تنها كشورى در دنيا نيستيم كه قلب پرچمش به زبان بيگانه مزين است؟  ((تنها کشوری که همه جای پرچشمش به زبان عربی است – ح-ک))

آيا ما پارسيان نيستم كه نواميس خويش را براى فاحشگى به كشور هاى عربى صادر مى كنيم و اين خوارى و زبونى را چگونه بر مى تابيم؟

·       پس چه جاى شكايت است از حسن نصر الله؟!

·        آيا گفتار ناخوشايند و گوشخراش او ترسيمى واقع بينانه و راست گويى محض نيست؟

آيا براى جلوگيرى از اين روند شوم كارى خواهيم كرد؟

آيا همين ايرانيان نيستند که در حفظ و نگهداری مراسم مبعث، و زايش اين فرزند کنيز و آن فرزند کنيز که امام (بخوانيد ايلان—به آذری يعنی مار)) لقب گرفته اند و در فطر و شعبان و رمضان به روزه گرفتن می پردازند؟؟ آيا همين ايرانيان نيستند که برای اسلام هرروز 17 رکعت نماز بجا می آورند درحاليکه معنی يک کلمه از آنچه را می گويند نمی دانند.